در این مقاله خواص طالبی ، زمان و محل برداشت و مضرات آن را بررسی میکنیم:
طالبی بومی کشور ایران، هند و آفریقا است و جزء صیفیجات محسوب میشود.
طالبی متعلق به خانواده خیار و کدو است. طبع آن گرم و تر است.
گرمک و طالبی، شبیه خربزه هستند با این تفاوت که پیش از خربزه می رسند.
مانند خربزه و هندوانه دارای مقدار بالایی آب است اما درصد قند آن کمتر از خربزه است.
طالبی گرد به رنگ هاي زرد و سبز است و اغلب داراي خطوط عمودي است.
برای دریافت اپلیکیشن سروبان کلیک کنید.
برای خرید و فروش محصولات کشاورزی در سروبان کلیک کنید.
کشت طالبی به صورت مستقیم صورت می گیرد.
بهترین نتیجه را در آب و هوای گرم و خشک می دهند و به نور زیاد احتیاج دارد.
در مناطق معتدل بذر آن را مستقیما در اواخر یا اواسط بهار در محل اصلی می کارند.
در مناطق گرمسیر بذر آن در اواسط زمستان کاشته می شود. دوره رویش آن بین 80 تا 100 روز است.
در کشت سنتی به صورت کپه کاری و به روش جوی و پشته کشت می شود.
فاصله پشته ها ۱۵۰ تا ۲۵۰ سانتی متر و فاصله بوته ها از یکدیگر حدود ۵۵ تا ۹۰ سانتی متر است.
هنگام برداشت باید به رنگ و بوی آن توجه کرد؛
تور دومین لایه از پوست طالبی است که اگر سبز باشد آماده برداشت است.
در گمرک جهانی با کد تعرفه به شماره ۰۸۰۷۱۹ شناخته می شود.
اسپانیا، هلند، آمریکا و برزیل نخست در صادرات طالبی هستند. ایران نیز در رتبه ی نهم قرار دارد.
آمریکا این میوه را وارد کرده و خود مجدد آن را صادر می کند و بزرگترین واردکننده طالبی نیز هست.
سرشار از مواد مغذی است و حاوی کربوهیدرات ها، پروتئین و آب است.
ویتامین ها در طالبی شامل ویتامین A، بتاکاروتن، B1 ، B2، B6، B9، C و K است.
این میوه شامل پتاسیم، کلسیم، آهن، منیزیم، فسفر و روی است.
سرشار از آنتی اکسیدان های مختلف از جمله بتاکاروتن، لوتئین ، ویتامین سی ، سلنیوم وغیره است باعث افزایش مقاومت سیستم ایمنی می شود.