تحقق اهداف کلان آبخیزداری و آبخوانداری در کشور نیازمند وضع قانون جدید

مدیرکل دفتر کنترل سیلاب و آبخوانداری سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری کشور با اشاره به وضعیت حاکم بر طبیعت ایران، گفت:

به منظور دستیابی به مدیریت پایدار سرزمین، نیازمند وضع قانون جدید “حفاظت و مدیریت آبخیزهای کشور” هستیم.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی وزارت جهادکشاورزی، ابوالقاسم حسین پور اظهار کرد:

تغییرات اقلیمی، تشدید مخاطرات طبیعی از قبیل سیل، خشکسالی، فرسایش خاک، گرد و غبار، تخلیه آبخوان ها، فرونشست زمین

خشک شدن تالاب ها، چشمه ها و قنوات، تغییر کاربری اراضی، بهره برداری نادرست از منابع پایه، بخشی نگری و توسعه نامتوازن

طبیعت ایران را با چالش مواجه ساخته است که برون رفت از آن نیازمند اعمال مدیریت جامع، یکپارچه و بهم پیوسته

حوزه های آبخیز با وضع قوانین جدید است.

حسین پور، تصریح کرد:

امروز ما به شدت به اعمال نگاه فرابخشی، جامع نگر و اکوسیستم محور در توسعه و بهره برداری از منابع سرزمین متناسب با استعداد آن نیازمندیم.

مدیرکل دفتر کنترل سیلاب و آبخوانداری سازمان جنگل ها افزود:

پذیرش حوزه آبخیز به عنوان واحد برنامه ریزی و مدیریت سرزمین، آمایش سرزمین مبتنی بر آمایش

حوضه ای در قالب حوزه آبخیز (نه آمایش بر مبنای مرزهای سیاسی و جغرافیای قراردادی)

ساماندهی نظام مند بهره برداری از منابع سرزمین، هماهنگی و انسجام سازمانی کلیه ارگان های دخیل

ایفای نقش موثر، گسترده و مشارکت واقعی مردم در حفاظت و بهره برداری از منابع و اعمال مدیریت همه جانبه نگر

بر حوزه های آبخیز کشور، از اهداف مورد نظر در قانون “حفاظت و مدیریت آبخیزهای کشور” به شمار می رود.

حسین پور، با تشریح و تبیین رسالت و اهداف مدیریت حوزه های آبخیز، اضافه کرد:

همانگونه که از معنای لغوی اصطلاح “آبخیزداری” (آبخیز بعلاوه پسوند داری به معنی مدیریت) مبرهن و مشخص است

مراد “مدیریت آبخیز” می باشد. لذا آبخیزداری محدود به فعالیت های اجرایی از قبیل عملیات بیولوژیک، بیومکانیک و مکانیکی نیست

بلکه رسالتی فراتر از آن بعهده دارد.

مدیرکل کنترل سیلاب و آبخوانداری سازمان جنگل ها گفت:

برقراری ارتباط بین مناطق بالادست، میان حوضه و پایین دست حوزه های آبخیز، حفظ و پایداری آب در چرخه طبیعت

ارتقای بهره وری نزولات آسمانی، پیشگیری و مهار سیل، تقویت ذخیره آب سبز و آب آبی، پایداری آب پایه رودخانه ها

چاه ها، چشمه ها و قنوات، افزایش توان محیطی در مواجهه با خشکسالی، حفظ خاک، احیای پوشش گیاهی، بهبود خدمات اکوسیستم

و کمک به معیشت پایدار جوامع محلی و ساکنین آبخیزها، پایداری عرصه های منابع طبیعی، استمرار تولید کشاورزی

و کمک به استقرار سکونتگاه های ایمن و پایدار در نقاط مناسب حوزه آبخیز از جمله کارکردها و اهداف غایی آبخیزداری

و آبخوانداری است که باید به پشتوانه قانون احیاء و تقویت گردد.

حسین پور در پایان با یادآوری این موضوع که قانونگذار به موجب ماده ۲ قانون تجدید تشکیلات سازمان های کشاورزی

و منابع طبیعی مصوب سال ۱۳۵۰، “حفاظت آبخیزها” را در زمره وظایف سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری

کشور قرار داده است، خواستار وضع “قانون حفاظت و مدیریت آبخیزهای کشور” متناسب با شرایط روز شد.